Ν.Σ. Μαυρογιάννης

Προσωπική Ιστοσελίδα

 

ball_sgreen.gif

 

Ξένοι στον Τόπο μας

 

ball_sgreen.gif

 

Ηλίας Σταμπολιάδης,

Αναπληρωτής Καθηγητής

Πολυτεχνείο Κρήτης

 

ball_sgreen.gif

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα  Χανιώτικα Νέα  στο φύλλο της 22-6-2009

Μία πιό σύντομη εκδοχή του άρθρου δημοσιεύθηκε  στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ

στο φύλλο της 25-6-2009 με τίτλο Κίνδυνοι για τον υπαρκτό Ελληνισμό

Παρουσιάζεται με την άδεια που ευγενώς παραχώρησε ο συγγραφέας.

 ball_sgreen.gif

 

  

Στις ημέρες μας η πατροπαράδοτη Ελληνική φιλοξενία έχει μετατραπεί σε Αχίλλειο πτέρνα του Ελληνισμού. Η ανεξέλεγκτη σε ποσότητα και ποιότητα λαθρομετανάστευση δημιουργεί προφανείς κινδύνους για τον υπαρκτό Ελληνισμό. (Κ. Ρωμανός, «Εθνοκτονία εν Εξελίξει», εκδόσεις Πελασγός, 2009).

Προκαλεί δημογραφική αλλοίωση και απειλεί τη συνέχεια του γένους που ήδη φθίνει  λόγω  της υπογεννητικότητας των Ελλήνων και τη συνεχή,  δυσανάλογη  εισροή μεταναστών.

Διασπά την αποκλειστική σχέση των Ελλήνωνμε τον Ελλαδικό χώρο, που ανέκτησαν με θυσίες στην επανάσταση του 1821 και στους βαλκανικούς πολέμους.  

Αυξάνει την ανεργία των Ελλήνων πολιτώνκαι αναιρεί τις κατακτήσεις της Ελληνικής εργατικής τάξης, υποβαθμίζοντας τηνσε τριτοκοσμικό επίπεδο ενώ  ταυτόχρονα ισχυροποιεί το κεφάλαιο. Φτάσαμε στο σημείο να θεωρούμε θύμα τον μετανάστη που αμείβεται με   30€ Χ 25 = 750€ έναντι  των  παιδιών μας, με πολυετή πανεπιστημιακή  κατάρτιση, που αποτελούν τη γενιά των 700€.

Με τον ισχυρισμό της αποδοχής του άλλου αφελληνίζουμε την εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες με ακραίο παράδειγμα τοβιβλίο ιστορίας της ΣΤ Δημοτικού.

Παρά τις αναγγελίες των “προοδευτικών” οπαδών του πολυπολιτισμού αποδείχθηκε αδύνατο να αφομοιωθεί  από την ελληνική κοινωνία  ένας τόσο δυσανάλογος αριθμός μεταναστών. Το αποτέλεσμα είναι η Γκετοποίηση στις πόλεις και η αύξηση της  εγκληματικότητας με τη δημιουργία μαφιόζικων κυκλωμάτων αλλοεθνών.   

Αντί για την υποσχόμενη ειρηνική “πολυπολιτισμική”   συμβίωση,  βιώνουμε ένα κλίμα σύγκρουσης πολιτισμών που αποδυναμώνει την εξουσία, η οποία αδυνατεί πλέον να εγγυηθεί την ασφάλεια και τη Δημοκρατία.     

    Οι μετανάστες από όμορες χώρες με αλυτρωτικές βλέψεις  αποτελούν εν δυνάμει κίνδυνο προς  την αποσύνθεση της Ελλάδος.

Τα Ευρωπαϊκά κράτη, Δανία, Γαλλία, Βέλγιο, Γερμανία ακόμη και η φιλελεύθερη Ολλανδία έχουν πάρει μέτρα επαναπατρισμού των λαθρομεταναστών και επιβάλλουν αυστηρούς όρους  για την αποδοχή των νομίμων με βασική προϋπόθεση την εκ μέρους τους  αποδοχή της κουλτούρας του κυρίαρχου έθνους και της αφομοίωσης σε αυτό.   Μόνο στην  Ελλάδα η λαθρομετανάστευση είναι ανεξέλεγκτη και δίδεται ιθαγένεια με ψηφοθηρική σκοπιμότητα  σε όσους κατάφεραν να  εισβάλλουν παράνομα στη χώρα.

Με πρόσχημα την αποδοχή της ετερότητας του ξένου έχουμε αποποιηθεί την ομοιότητα του οικείου ομοεθνή μας. Η διατήρηση της παράδοσης και η καλλιέργεια των στοιχείων που συνθέτουν την ταυτότητα του γένους και το διαφοροποιούν σαν οντότητα από τους γύρω λαούς , συκοφαντείται σαν ρατσισμός.  Η φυσική αγάπη και η υπερηφάνεια για την πατρίδα, απαραίτητα στοιχεία για την επιβίωση του έθνους, συνθήκη αναγνωρισμένη και από τον ΟΗΕ, καταγγέλλεται σαν εθνικισμός.

Όμως δεν είναι δυνατόν να αποδεχθεί κανείς τον άλλο σαν ετερότητα του Εσύ εάν ο ίδιος δεν συγκροτεί μια ολοκληρωμένη οντότητα του φυσικού Εγώ. Μόνο τότε μπορεί να υπάρξει σχέση ισότητας με τον άλλο, σε αντίθετη περίπτωση   η αλλοίωση του εγώ για να εισχωρήσει σε αυτό ο άλλος αποτελεί μηδενιστική και αντεθνική πολιτική, που δυστυχώς βρίσκει οπαδούς στην αριστερά και τα δύο εναλλασσόμενα στην εξουσία κόμματα.

Την εποχή που υπάρχει τόσο οικολογικό ενδιαφέρον για την βιοποικιλότητα  των φυτών και των ζώων είναι να απορεί κανείς με την αδιαφορία,  των οπαδών του “πολυπολιτισμού”, για τη εξελισσόμενη  εθνοκτονία του Ελληνισμού από το ίδιο το κράτος που υποτίθεται ότι υπάρχει να τον υπηρετεί.  Ένα έθνος με ξεχωριστή συμβολή στον πανανθρώπινο πολιτισμό.

Είναι διαφορετικό πράγμα η “Μεταναστευτική Πολιτική” από την  “Πολιτική για τον Μετανάστη”.  Η μεταναστευτική πολιτική πρέπει να καθορίζει με αυστηρό τρόπο, πόσους μετανάστες θα δεχθούμε, από ποιες χώρες, με τι ειδικότητες που χρειάζεται η εντόπια οικονομία, τι δικαιώματα και υποχρεώσεις θα έχουν και για ποιο χρονικό διάστημα. Οι λαθραίοι πρέπει να απελαύνονται.

Η πολιτική για τον μετανάστη, από την άλλη μεριά, καθορίζει την ισότιμη αποδοχή και ένταξη του στο κοινωνικό σύνολο, υπό την προϋπόθεση της εκ μέρους τους αποδοχής του πολιτισμού και του νομικού πλαισίου του κράτους που τον υποδέχεται και στο οποίο οφείλει να ενσωματωθεί

Σήμερα δίνουμε μόνιμη άδεια αλλά και υπηκοότητα με ψηφοθηρική σκοπιμότητα (κυβερνήσεις Σημίτη) σε όσους κατόρθωσαν να ευρίσκονται στη χώρα νόμιμα ή παράνομα, ενθαρρύνοντας με τον τρόπο αυτό νέα κύματα μεταναστών προς τον παράδεισο που ακόμη λέγεται Ελλάς. Ρωτήθηκε άραγε ποτέ, έστω και τυπικά, ένας από τους αποκτήσαντες Ελληνική υπηκοότητα αλλοεθνείς, με ποιόν θα συντασσόταν  στην υποτιθέμενη περίπτωση σύρραξης της Ελλάδος με τη χώρα προέλευσής του; Μελέτες έχουν δείξει ότι μόνο οι ομοεθνείς από τον Πόντο, τη Βόρειο Ήπειρο και την πρώην ΕΣΣΔ εντάσσονται πλήρως στο κοινωνικό σύνολο. (Κ. Ρωμανός, «Εθνοκτονία εν Εξελίξει», εκδόσεις Πελασγός, 2009).

Ο καλύτερος τρόπος που η διεθνής κοινότητα θα μπορούσε να ασκήσει τα φιλάνθρωπα αισθήματα της για τους μετανάστες και τους πολιτικούς πρόσφυγες είναι να δημιουργήσει συνθήκες ελευθερίας, εργασίας και δίκαιης επιβίωσης στις χώρες προέλευσης τους. Σήμερα οι χώρες αυτές, πολλές των οποίων είναι πλουσιότερες σε φυσικούς πόρους από την Ελλάδα και ίσως για αυτό το λόγο, σπαράσσουν κάτω από τον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό και την εκμετάλλευση υπό ανελεύθερα καθεστώτα, τα περισσότερα των οποίων έχουν εγκαθιδρύσει οι μεγάλες δυνάμεις, ασχέτως πολιτικής φιλοσοφίας και κοινωνικού πλαισίου στη δική τους επικράτεια. Όλοι θυμόμαστε τους ανάπηρους επαίτες στα φανάρια των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης μετά τους βομβαρδισμούς των ΗΠΑ με ραδιενεργά κατάλοιπα που διέλυσαν τη Γιουγκοσλαβία, τις χιλιάδες Αλβανών όταν κατέρρευσε ο κομουνισμός, τις χιλιάδες Κινέζων που απελάθηκαν από τη Γιουγκοσλαβία και αυτούς που συμφώνησε ο Σημίτης όταν πήγε στο Πεκίνο. Τώρα έρχονται πρόσφυγες από το Αφγανιστάν και το Πακιστάν.

 

 

Η αντίσταση στην εξελισσόμενη μετάλλαξη μας σε ουδετεροεθνές κρατικό μόρφωμα, που θα λειτουργεί σαν προτεκτοράτο ισχυρών δυνάμεων σε έναν παγκοσμιοποιημένο ιστό, αποτελεί υποχρέωση προς την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας και ό,τι αυτός ο πολιτισμός μπορεί να σημαίνει  για την ανθρωπότητα.

 

 

  Επιστροφή